«Η Μεσόγειος είναι η θάλασσά μας, θάλασσα της Ε.Ε., και ο σεβασμός των κανόνων είναι η μοναδική μεθοδολογία για την επίλυση των διαφορών»
Η Ευρώπη γιατί είναι διστακτική και δεν λαμβάνει μέτρα κατά της Τουρκίας εφ όσων απειλεί τα ευρωπαίκά σύνορα και γιατί η Γερμανία ασκεί την πολιτική του Πόντιου Πιλάτου;
Η συζήτηση στο άτυπο Συμβούλιο υπουργών Εξωτερικών για συγκεκριμένο κατάλογο κυρώσεων, οι οποίες εφόσον εφαρμοστούν θα προκαλέσουν τριγμούς, στην ήδη προβληματική οικονομία της Τουρκίας, δείχνει πως η ΕΕ παρά τα διαφορετικά εθνικά συμφέροντα δεν μπορεί πλέον να κλείνει τα μάτια απέναντι στη συμπεριφορά της Τουρκίας. Έγινε ένα σημαντικό βήμα άσκησης πίεσης προς την Άγκυρα. Δεδομένου μάλιστα ότι οικονομικά συμφέροντα που συνδέονται με μερίδιο της τουρκικής αγοράς αλλά και επενδύσεις στην Τουρκία, όχι μόνο από εταιρείες από τη Γερμανία αλλά και την Ισπανία και την Ολλανδία, δεν ευνοούν τη δημιουργία του «υπερόπλου» των οικονομικών κυρώσεων κατά της Τουρκίας. Ωστόσο είναι πλέον ξεκάθαρο πως η κατάρτιση του καταλόγου των κυρώσεων , ως εργαλείο αποτροπής, είναι μονόδρομος. Όχι μόνο γιατί ως Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχουμε επανειλημμένα καταδικάσει τη συμπεριφορά της Τουρκίας , φθάνοντας και στην ομόφωνη περικοπή προενταξιακών κονδυλίων. Όχι μόνο γιατί ο Νίκος Δένδιας κατάφερε να ανατεθεί από τους υπουργούς Εξωτερικών η κατάρτιση του καταλόγου στον αντιπρόεδρο της Κομισιόν Ζοζέ Μπορέλ αλλά και διότι η πολιτική της Τουρκίας προκαλεί ευθέως τους ευρωπαίους πολίτες οι οποίοι ψηφίζουν τις κυβερνήσεις. Από την αμφισβήτηση και παραβίαση κυριαρχικών δικαιωμάτων κρατών μελών , την παρεμπόδιση του εμπάργκο όπλων στη Λιβύη , μέχρι την αλλαγή της φυσιογνωμίας της Αγίας Σοφίας, η Τουρκία γράφει στα «παλαιότερα των υποδημάτων της» το Διεθνές Δίκαιο, αμφισβητεί την πολιτική της Δύσης και προσβάλει τις αξίες της.Και αυτές οι προκλήσεις συνεπάγονται κυρώσεις. Δεν μπορούμε στην ΕΕ να έχουμε δύο μέτρα και δύο σταθμά στις εξωτερικές μας σχέσεις.
