Η Δύση με ανοχή και κατευνασμό έναντι της Τουρκίας υπονομεύει τα συμφέροντά της. Η ΕΕ μειώνει δραματικά την αξιοπιστία της στην άσκηση εξωτερικής πολιτικής έναντι τρίτων χωρών ,αφού κυρώσεις εξαγγέλλει και κυρώσεις δεν επιβάλλει.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση διστάζει και πιθανώς αδυνατεί να εφαρμόσει τις κυρώσεις, που ήδη έβαλε στο τραπέζι, στη σύνοδο Κορυφής στις αρχές Οκτωβρίου, κατά της Τουρκίας. Σε ένα πρωτοφανές ρεσιτάλ έλλειψης πολιτικής πρόβλεψης η ΕΕ δίνει και ξαναδίνει χρόνο στον Ερντογάν αποφεύγοντας μέτρα και κυρώσεις, ενώ ο Τούρκος πρόεδρος στοιχηματίζει ότι οι Βρυξέλλες θα αρκεστούν στις «ηχηρές προειδοποιήσεις».
Οι λόγοι που οι ηγέτες των 27 δεν κατορθώνουν να συμφωνήσουν, ομόφωνα, στην υλοποίηση μιας πράξης απαραίτητης αλληλεγγύης προς την Ελλάδα είναι προφανείς:
-Η Τουρκία είναι σημαντικός εμπορικός εταίρος της Γερμανία, της Ισπανίας της Ιταλίας και όχι μόνο
-Η Τουρκία κρατάει στο έδαφός της περισσότερα από 3,5 εκατομμύρια πρόσφυγες και μετανάστες
-Η Τουρκία είναι υποψήφια χώρα προς ένταξη στην ΕΕ
-Η Τουρκία είναι μέλος του ΝΑΤΟ
Όλες αυτές οι παράμετροι συγκροτούν την πιο βασική αιτία της αδράνειας. Πολιτικοί και διπλωμάτες στο Βερολίνο και τις Βρυξέλλες ισχυρίζονται ακόμη ότι «η Τουρκία, ανεξαρτήτως Ερντογάν, ανήκει στη Δύση»!
Ενώ η Τουρκία αποσυνδέεται ηχηρά από την ενταξιακή προοπτική, γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων της το Κράτος Δικαίου και τη λειτουργία της Δημοκρατίας, μετατρέπει την Αγιά Σοφιά από Μνημείο Παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς σε τζαμί,
απειλεί σύμμαχο στο ΝΑΤΟ, την Ελλάδα, και «οπλοποιεί» δυστυχισμένους ανθρώπους στέλνοντας τους στον Έβρο για να περάσουν στην Ευρώπη, στο Βερολίνο και τις Βρυξέλλες επιμένουν ότι η Τουρκία μπορεί να ακολουθήσει το δρόμο της διεθνούς νομιμότητας αρκεί να υπάρξει αλλαγή ηγεσίας ή ακόμη και συμπεριφοράς της υπάρχουσας ηγεσίας και πως πιθανές κυρώσεις θα αποξενώσουν οριστικά την Τουρκία από τη Δύση.
Η επιμονή στην πλάνη αποθρασύνει τον Ερντογάν που πλέον δεν τηρεί τα προσχήματα ούτε με το ΝΑΤΟ και ...δοκιμάζει τα πιο προχωρημένα ρωσικά οπλικά συστήματα. Η αναθεωρητική Τουρκία είναι πλέον δύναμη αποσταθεροποίησης στην ευρύτερη περιοχή και συμπληρώνει στο ΝΑΤΟ την εικόνα της συμμαχίας χωρίς συνοχή.
Εν τέλει η Δύση με ανοχή και κατευνασμό έναντι της Τουρκίας υπονομεύει τα συμφέροντά της. Η ΕΕ μειώνει δραματικά την αξιοπιστία της στην άσκηση εξωτερικής πολιτικής έναντι τρίτων χωρών ,αφού κυρώσεις εξαγγέλλει και κυρώσεις δεν επιβάλλει. Το ΝΑΤΟ υπονομεύει επίσης τη δυνατότητά του να αποτελεί βασικό αμυντικό πυλώνα του δυτικού κόσμου έναντι απειλής τρίτου.
Η Δύση θα κληθεί εκ των πραγμάτων και σύντομα να καθορίσει τη νέα φυσιογνωμία της σχέσης της με την Τουρκία. Το ερώτημα είναι πόσο κόστος θα καταβάλει ο δυτικός κόσμος μέχρι να συμβεί αυτός ο επανακαθορισμός και σε ποιο μακροπρόθεσμο σχεδιασμό εντάσσεται αυτή η επιλογή. Μέχρι τώρα όλη αυτή η συμπεριφορά εξηγείται μόνο εάν το νέο δόγμα της Δύσης έναντι της Τουρκίας ακολουθεί τη μεθοδολογία «στρουθοκάμηλος».
https://www.ieidiseis.gr/eidiseis/opinions/item/65207-maria-spyraki-strouthokamilos